De laatste weekjes breken aan!
Blijf op de hoogte en volg Daniel
05 Juni 2013 | Ghana, Tamale
Laatste weken Ghana!
Na weken, zelfs maanden, van afwezigheid heb ik besloten om wederom een blog te schrijven om jullie een beetje op de hoogte te houden van alles wat ik hier zoal uitspook. Aangezien het al zo’n lange tijd terug is dat ik wat van mij liet horen via dit medium, zal ik waarschijnlijk wel wat vergeten en ook aantal ervaringen en verhalen chronologisch door elkaar gooien.
Blog nummer 5 kwam online op 8 april en sindsdien is er van alles en nog wat gebeurt. Ghanese jongens die boos op ons zijn, overnachten in het ziekenhuis, bruiloften, 2 avonden Koninginnedag vieren, Ghanese eredivisiewedstrijd bekeken, lichamelijk uit elkaar vallen, filmpjes kijken bij de communities en dingen over Nederland leren op de stageschool. Kortom, heel veel te vertellen en over dit alles en nog een beetje meer ga ik het dan ook hebben.
Ten eerste maar even beginnen over Koninginnedag, wat een feest was dat! Zaterdag 27 april vierde we Koninginnedag in town. Sparkles, de bar waar wij te zijn, organiseerde traditiegetrouw weer een Koninginnedagavond en dat beloofde heel wat want al weken waren Jorik en ik aan het watertanden op het feit dat er bitterballen(!!!!!), hutspot(!!!!) en appeltaart geserveerd zou worden. Daar komt nog bij dat de eigenaar van Sparkles aan ons had gevraagd om een playlist te maken met Nederlandse(feest)muziek. Al met al een avond om naar uit te kijken dus en daarom besloten Jorik en ik in een hotel te slapen dat weekend zodat we niet zoveel rekening hoefde te houden met ons gastgezin voor het geval het later zou worden dan zij zouden willen. Compleet ondergedompeld in het oranje en met de Nederlandse vlag uit de taxi stekend spoedden wij ons townwaarts. Bij Sparkles waren al wat Seleminca’s (blanken in het Dagbani) en zijn we bij twee meiden gaan zitten. Met z’n vieren hebben we het heel gezellig en leuk gehad onder het genot van meerdere drankjes en heerlijk Nederlands eten. Zelfs heeft het barpersoneel van Sparkles ons (Charlotte, Tessa, Jorik en ik) zo gek gekregen om voor een man of 50 a 60 te dansen op de vuige beats van Zanger Rinus, wat uiteraard een klapper was voor zowel de Seleminca toeschouwers als de Ghanesen. Aan elk begin komt een einde zegt men en ook hier was dit het geval. Sparkles ging dicht en Koninginnedagavond was afgelopen, Koninginnenacht stond voor de deur. Met alle Seleminca’s zijn we naar Giddipass geweest, Giddipass is een club op het dak van een gebouw en vrij populair als tussenstop op de zaterdagnacht. Tamale heeft twee clubs: Giddipass (rooftop in de volksmond) en Discovery. Zoals ik al zei is Rooftop een tussenstop, eerst Sparkles tot een uur of 11 en dan naar Rooftop om daar even lekker uit te gaan tot een uur of 1 om vervolgens richting Discovery te gaan waar het feestje doorgaat tot een uur of 5. Al met al een hele prima Koninginnedag gehad ook al was ik 5000 kilometer verwijderd van ‘the place to be’.
De ontmoeting met Charlotte en Tessa smaakte naar meer en twee weken later zijn zij weer naar Tamale gekomen om zowel hun visum te verlengen als om met ons wat te drinken. En wat zo vaak gebeurt als we zeggen ‘’even wat drinken’’ was dat nu ook weer het geval, het was weer schandalig laat geworden. Met z’n vieren heerlijk gezeten en spelletjes gedaan en uiteindelijk zijn we geëindigd in een achteraf barretje buiten town. Na deze ontmoeting kom ik bij mijn punt over de boze Ghanese jongens. Na de tweede avond met Charlotte en Tessa zijn Jorik en ik wat gaan drinken in town om ook wat dingen te bespreken betreft die aankomende week op stage en dergelijke. Na ongeveer 5 minuten zitten, kwamen er 4 jongens naar ons toe en begonnen tegen ons los te gaan over dat wij alle blanke meiden inpikken en dat we weg moesten gaan en Joost mag weten wat allemaal nog meer. Stiekem is het wel een beetje dubbel natuurlijk als je dat hoort van anderen want dan voel je je toch ook wel een beetje stoer maar dat was nu helemaal het geval niet. Ten eerste, we zitten niet altijd met alle blanke meiden (of jongens maar die waren er op dat moment bijna niet) en ten tweede snap ik ook dat de Seleminca’s elkaar opzoeken. We zitten allemaal toch in dezelfde ervaring en doen allemaal enigszins hetzelfde en willen het daar graag over hebben. De hele week ben je ondergedompeld in de Ghanese cultuur en ben je omgeven door de plaatselijke bevolking en wat is dan fijner om in het weekend even lekker stoom uit te blazen met mensen die in dezelfde situatie zitten? Daarbij komt ook nog eens dat zo snel er een blank meisje ergens gaat zitten, zij binnen de minuut omgeven wordt door een man of 8 die allemaal vrienden willen worden, geld willen hebben, voor ze gaan dansen en van alles en nog wat. Hoe fijn is het dan om ook even met mensen te zijn die ‘jouw gewoonten’ hebben zodat je lekker kunt praten met elkaar. Sowieso is het heel fijn om ook af en toe Nederlands te praten met iemand. Ah fijn, allemaal niet zo leuk dus en Jorik en ik hadden besloten om ons even niet te laten zien bij Sparkles om de gemoederen een beetje te doen laten rusten. Na twee dagen kregen we een telefoontje van de eigenaar van Sparkles met de vraag of hij de desbetreffende jongens een barverbod moest geven. Dit liet wel zien dat we vaste klanten zijn bij Sparkles want de mensen maakten zich na twee dagen al zorgen, haha!
Zoals ik al eerder vertelde hadden we twee avonden Koninginnedag: zaterdag 27 april en Koninginnedag zelf. Dit laatste wisten wij niet maar werden hiervoor de middag uitgenodigd om in de avond te komen eten bij Father Martin. Father Martin is een Nederlandse missionaris die hier al is sinds 1959! Hij vertegenwoordigt de Nederlandse ambassade voor het gebied rondom Tamale. Hier genoten wij van traditionele dans en heerlijk eten met een paar drankjes. Na deze avond heb ik Father Martin 4 weken terug nog een keer gesproken bij het zwembad en hebben we gisteren moeten kennismaken met het feit dat hij helaas overleden is. Een motor schepte hem op het zebrapad en landde op zijn hoofd en was vrijwel direct overleden. Heel erg tragisch allemaal. Gelukkig gebeuren er ook nog leuke dingen waaronder de bruiloft van een Ghanese man die wij hier hebben ontmoet. Ik ben naar een moskee geweest en ben naar zijn huis geweest waar een dans- en trommelgroep een hele leuke middag verzorgd.
Mijn gastzusje, Mausa, werd gedoopt in de katholieke kerk en dit evenement maakte mij toch een soort van regelmatige kerkbezoeker aangezien ik nu al 2 keer naar de kerk geweest ben in de afgelopen 4 maanden. Het dopen was mooi om te zien en ook daarvan heb ik wat foto’s op Facebook geplaatst. Na het dopen ben ik naar het stadion gegaan met Jorik en Joseph. Joseph is een jongen uit Engeland die hier als dokter vrijwilligerswerk doet. Deze zondag was het Tamale Sport Stadium het strijdtoneel voor Real Tamale United tegen Arsenal. Ja echt Arsenal, zelfde shirts alleen iets minder goed. Uiteraard support ik mijn hometown R.T.U. ook al staan ze laatste en hebben uit de afgelopen 27 wedstrijden 5 keer gelijkgespeeld en 22 keer verloren. Wat een ambiance was er in het stadion! Ghana verzorgde de African Cup of Nations in 2008 of 2009 en heeft daarom allemaal gloednieuwe stadia. Volgepakt biedt Tamale Sport Stadium plaats aan zo’n 40.000 man en vandaag was dit net niet het geval. Met een diehard groep van 80 mensen waren wij de enige supporters in het hele immense stadion. Misschien kwam het omdat we met z’n drieën heel intens en overdreven hard aan het juichen en aanmoedigen waren maar het was toch echt zo R.T.U. verloor niet!!!! 2-2 speelde onze mannen tegen het gevreesde Arsenal en dat is een prestatie om trots op te zijn.
Wat heb ik nog meer te vertellen? Oh ja, ik val bijna letterlijk lichamelijk uit elkaar. Op Bevrijdingsdag heb ik een nacht in het ziekenhuis moeten overnachten omdat een wondje aan mijn voet was gaan infecteren waardoor het dik werd en ik m’n voet niet meer voelde en koorts begon te krijgen. Op het moment dat ik dit schrijf ben ik alweer met mijn vierde kuur bezig. Deze keer heb ik een schimmelinfectie op mijn borstbeen hierdoor voelt het alsof mijn huid zich samentrekt richting de infectie wat niet bepaald een pretje is. Verder word ik letterlijk minimaal 10 keer gestoken door muggen en zit ik op elke plek vol met wondjes die ik, al dan niet, dan per ongeluk openkrab vlakvoor ze bijna volledig hersteld zijn. Ook heb ik nog steeds het idee dat ik niet erg aankom hoewel ik wel echt enorm veel eet de laatste maanden. Daarbij komt ook nog eens het feit dat we bijna klaar zijn met de werkzaamheden hier en het al moeilijker word voor ons om ons te motiveren om daadwerkelijk iets te gaan doen. Al met al duurt deze reis dus eigenlijk een maand te lang want ik ben nu in elk opzicht een beetje aan het aftakelen en kan niet wachten om straks weer lekker in Nederland te zijn. Dit wil niet zeggen dat ik het hier niet leuk vind, ik vind het hier echt helemaal geweldig en kijk ook echt uit naar het reizen, maar het is wel beter dat ik weer bijna terug ben.
Stage lopen gaat dus steeds stroever qua motivatie maar we redden het nog wel. We richten ons vooral op ICT omdat wij de enige zijn die dit vak ook daadwerkelijk kunnen geven omdat wij computers hebben. Ook hebben wij een les over Nederland gegeven aan de leraren omdat het voor de kinderen nogal moeilijk te begrijpen is. Voor de kinderen gaan we een iets makkelijkere variant bedenken voor volgende week. Om te vertellen over Nederland en daarbij plaatjes laten zien is echt geweldig. De mensen hier hebben geen idee hoe het er nu precies allemaal uitziet en nu zien ze dat via de plaatjes. Om te vertellen dat water een essentiële rol speelt voor Nederland was ook hoogst interessant. De meeste mensen zijn hier bang voor water omdat zij niet kunnen zwemmen en hebben dus ook erg veel bewondering voor ons dat iedereen in Nederland kan zwemmen.
Het vrijwilligerswerk loopt ook op een eind. De afgelopen weken hebben we in iedere community als afsluiter een filmpjes. Dit is een film van Winnie the Pooh, Alladin, Lion King en meer. Wat een feest blijft dat om te zien. De kinderen vinden het helemaal geweldig en binnen de kortste keren kijkt het hele dorp,oud en jong, mee. Dit willen we voor de laatste weken ook doen omdat we merken dat de kinderen hier echt heel veel plezier aan hebben en dit duidelijk niet vaak meemaken.
Omdat we bijna weggaan, is het ook al bijna tijd om spulletjes uit te gaan delen. Ik heb behoorlijk wat shirts gekregen van hele lieve toffe leuke vrienden, ik heb schriften van m’n vorige stageschool gekregen en ik heb nog van alles mee. Het moeilijke is om te beslissen wie wat krijgt. Er zijn zoveel kinderen dat ik niet genoeg voor iedereen heb en ik wil het niet aan de facilitators geven omdat ik dan zeker weet dat er niets mee gedaan wordt. Gelukkig heb ik nog even wat dagen bedenktijd maar ik moet me nu wel gaan haasten.
Dit was in grove lijnen wel zo’n beetje wat ik allemaal heb gedaan de afgelopen tijd. Ik loop nog 1,5 week stage, ik ga nog 2,5 week naar community en ik zit nog 3 weken in Tamale voor ik ga reizen. We gaan, als het financieel en tijdstechnisch allemaal een beetje meezit naar: Mole Safaripark, watervallen in centraal Ghana, Cape Coast en Crocobite.
Bij Mole willen we twee safari’s doen: loopsafari en jeepsafari. In de ochtend hebben we het meeste kans om olifanten te kunnen spotten en dat is handiger om het lopend te doen. De jeepsafari brengt ons wat dieper het park in wat natuurlijk ook wel de moeite waard is. Bij Cape Coast willen we de slavenkastelen bezoeken en Crocobite staat bekend om de legendarische Raggae-avonden aan het strand met een kampvuur. Fun times aankomende weken dus!
Mijn volgende blog zal er een zijn over de afgelopen alinea en schrijf ik hoogstwaarschijnlijk op het vliegveld in Accra of als ik weer thuis ben in Nederland.
Lieve vrienden/vriendinnen/familie/bloglezers/andere mensen bedankt voor het lezen en de leuke reacties op Facebook en op dit blog. Over een klein maandje ben ik weer terug in Nederland en kan niet wachten om jullie allemaal weer te zien. Tot die tijd ga ik nog even heerlijk genieten van de beste/leukste/leerzaamste ervaring uit mijn hele leven.
XOXO,
Tot ZIENS!
Na weken, zelfs maanden, van afwezigheid heb ik besloten om wederom een blog te schrijven om jullie een beetje op de hoogte te houden van alles wat ik hier zoal uitspook. Aangezien het al zo’n lange tijd terug is dat ik wat van mij liet horen via dit medium, zal ik waarschijnlijk wel wat vergeten en ook aantal ervaringen en verhalen chronologisch door elkaar gooien.
Blog nummer 5 kwam online op 8 april en sindsdien is er van alles en nog wat gebeurt. Ghanese jongens die boos op ons zijn, overnachten in het ziekenhuis, bruiloften, 2 avonden Koninginnedag vieren, Ghanese eredivisiewedstrijd bekeken, lichamelijk uit elkaar vallen, filmpjes kijken bij de communities en dingen over Nederland leren op de stageschool. Kortom, heel veel te vertellen en over dit alles en nog een beetje meer ga ik het dan ook hebben.
Ten eerste maar even beginnen over Koninginnedag, wat een feest was dat! Zaterdag 27 april vierde we Koninginnedag in town. Sparkles, de bar waar wij te zijn, organiseerde traditiegetrouw weer een Koninginnedagavond en dat beloofde heel wat want al weken waren Jorik en ik aan het watertanden op het feit dat er bitterballen(!!!!!), hutspot(!!!!) en appeltaart geserveerd zou worden. Daar komt nog bij dat de eigenaar van Sparkles aan ons had gevraagd om een playlist te maken met Nederlandse(feest)muziek. Al met al een avond om naar uit te kijken dus en daarom besloten Jorik en ik in een hotel te slapen dat weekend zodat we niet zoveel rekening hoefde te houden met ons gastgezin voor het geval het later zou worden dan zij zouden willen. Compleet ondergedompeld in het oranje en met de Nederlandse vlag uit de taxi stekend spoedden wij ons townwaarts. Bij Sparkles waren al wat Seleminca’s (blanken in het Dagbani) en zijn we bij twee meiden gaan zitten. Met z’n vieren hebben we het heel gezellig en leuk gehad onder het genot van meerdere drankjes en heerlijk Nederlands eten. Zelfs heeft het barpersoneel van Sparkles ons (Charlotte, Tessa, Jorik en ik) zo gek gekregen om voor een man of 50 a 60 te dansen op de vuige beats van Zanger Rinus, wat uiteraard een klapper was voor zowel de Seleminca toeschouwers als de Ghanesen. Aan elk begin komt een einde zegt men en ook hier was dit het geval. Sparkles ging dicht en Koninginnedagavond was afgelopen, Koninginnenacht stond voor de deur. Met alle Seleminca’s zijn we naar Giddipass geweest, Giddipass is een club op het dak van een gebouw en vrij populair als tussenstop op de zaterdagnacht. Tamale heeft twee clubs: Giddipass (rooftop in de volksmond) en Discovery. Zoals ik al zei is Rooftop een tussenstop, eerst Sparkles tot een uur of 11 en dan naar Rooftop om daar even lekker uit te gaan tot een uur of 1 om vervolgens richting Discovery te gaan waar het feestje doorgaat tot een uur of 5. Al met al een hele prima Koninginnedag gehad ook al was ik 5000 kilometer verwijderd van ‘the place to be’.
De ontmoeting met Charlotte en Tessa smaakte naar meer en twee weken later zijn zij weer naar Tamale gekomen om zowel hun visum te verlengen als om met ons wat te drinken. En wat zo vaak gebeurt als we zeggen ‘’even wat drinken’’ was dat nu ook weer het geval, het was weer schandalig laat geworden. Met z’n vieren heerlijk gezeten en spelletjes gedaan en uiteindelijk zijn we geëindigd in een achteraf barretje buiten town. Na deze ontmoeting kom ik bij mijn punt over de boze Ghanese jongens. Na de tweede avond met Charlotte en Tessa zijn Jorik en ik wat gaan drinken in town om ook wat dingen te bespreken betreft die aankomende week op stage en dergelijke. Na ongeveer 5 minuten zitten, kwamen er 4 jongens naar ons toe en begonnen tegen ons los te gaan over dat wij alle blanke meiden inpikken en dat we weg moesten gaan en Joost mag weten wat allemaal nog meer. Stiekem is het wel een beetje dubbel natuurlijk als je dat hoort van anderen want dan voel je je toch ook wel een beetje stoer maar dat was nu helemaal het geval niet. Ten eerste, we zitten niet altijd met alle blanke meiden (of jongens maar die waren er op dat moment bijna niet) en ten tweede snap ik ook dat de Seleminca’s elkaar opzoeken. We zitten allemaal toch in dezelfde ervaring en doen allemaal enigszins hetzelfde en willen het daar graag over hebben. De hele week ben je ondergedompeld in de Ghanese cultuur en ben je omgeven door de plaatselijke bevolking en wat is dan fijner om in het weekend even lekker stoom uit te blazen met mensen die in dezelfde situatie zitten? Daarbij komt ook nog eens dat zo snel er een blank meisje ergens gaat zitten, zij binnen de minuut omgeven wordt door een man of 8 die allemaal vrienden willen worden, geld willen hebben, voor ze gaan dansen en van alles en nog wat. Hoe fijn is het dan om ook even met mensen te zijn die ‘jouw gewoonten’ hebben zodat je lekker kunt praten met elkaar. Sowieso is het heel fijn om ook af en toe Nederlands te praten met iemand. Ah fijn, allemaal niet zo leuk dus en Jorik en ik hadden besloten om ons even niet te laten zien bij Sparkles om de gemoederen een beetje te doen laten rusten. Na twee dagen kregen we een telefoontje van de eigenaar van Sparkles met de vraag of hij de desbetreffende jongens een barverbod moest geven. Dit liet wel zien dat we vaste klanten zijn bij Sparkles want de mensen maakten zich na twee dagen al zorgen, haha!
Zoals ik al eerder vertelde hadden we twee avonden Koninginnedag: zaterdag 27 april en Koninginnedag zelf. Dit laatste wisten wij niet maar werden hiervoor de middag uitgenodigd om in de avond te komen eten bij Father Martin. Father Martin is een Nederlandse missionaris die hier al is sinds 1959! Hij vertegenwoordigt de Nederlandse ambassade voor het gebied rondom Tamale. Hier genoten wij van traditionele dans en heerlijk eten met een paar drankjes. Na deze avond heb ik Father Martin 4 weken terug nog een keer gesproken bij het zwembad en hebben we gisteren moeten kennismaken met het feit dat hij helaas overleden is. Een motor schepte hem op het zebrapad en landde op zijn hoofd en was vrijwel direct overleden. Heel erg tragisch allemaal. Gelukkig gebeuren er ook nog leuke dingen waaronder de bruiloft van een Ghanese man die wij hier hebben ontmoet. Ik ben naar een moskee geweest en ben naar zijn huis geweest waar een dans- en trommelgroep een hele leuke middag verzorgd.
Mijn gastzusje, Mausa, werd gedoopt in de katholieke kerk en dit evenement maakte mij toch een soort van regelmatige kerkbezoeker aangezien ik nu al 2 keer naar de kerk geweest ben in de afgelopen 4 maanden. Het dopen was mooi om te zien en ook daarvan heb ik wat foto’s op Facebook geplaatst. Na het dopen ben ik naar het stadion gegaan met Jorik en Joseph. Joseph is een jongen uit Engeland die hier als dokter vrijwilligerswerk doet. Deze zondag was het Tamale Sport Stadium het strijdtoneel voor Real Tamale United tegen Arsenal. Ja echt Arsenal, zelfde shirts alleen iets minder goed. Uiteraard support ik mijn hometown R.T.U. ook al staan ze laatste en hebben uit de afgelopen 27 wedstrijden 5 keer gelijkgespeeld en 22 keer verloren. Wat een ambiance was er in het stadion! Ghana verzorgde de African Cup of Nations in 2008 of 2009 en heeft daarom allemaal gloednieuwe stadia. Volgepakt biedt Tamale Sport Stadium plaats aan zo’n 40.000 man en vandaag was dit net niet het geval. Met een diehard groep van 80 mensen waren wij de enige supporters in het hele immense stadion. Misschien kwam het omdat we met z’n drieën heel intens en overdreven hard aan het juichen en aanmoedigen waren maar het was toch echt zo R.T.U. verloor niet!!!! 2-2 speelde onze mannen tegen het gevreesde Arsenal en dat is een prestatie om trots op te zijn.
Wat heb ik nog meer te vertellen? Oh ja, ik val bijna letterlijk lichamelijk uit elkaar. Op Bevrijdingsdag heb ik een nacht in het ziekenhuis moeten overnachten omdat een wondje aan mijn voet was gaan infecteren waardoor het dik werd en ik m’n voet niet meer voelde en koorts begon te krijgen. Op het moment dat ik dit schrijf ben ik alweer met mijn vierde kuur bezig. Deze keer heb ik een schimmelinfectie op mijn borstbeen hierdoor voelt het alsof mijn huid zich samentrekt richting de infectie wat niet bepaald een pretje is. Verder word ik letterlijk minimaal 10 keer gestoken door muggen en zit ik op elke plek vol met wondjes die ik, al dan niet, dan per ongeluk openkrab vlakvoor ze bijna volledig hersteld zijn. Ook heb ik nog steeds het idee dat ik niet erg aankom hoewel ik wel echt enorm veel eet de laatste maanden. Daarbij komt ook nog eens het feit dat we bijna klaar zijn met de werkzaamheden hier en het al moeilijker word voor ons om ons te motiveren om daadwerkelijk iets te gaan doen. Al met al duurt deze reis dus eigenlijk een maand te lang want ik ben nu in elk opzicht een beetje aan het aftakelen en kan niet wachten om straks weer lekker in Nederland te zijn. Dit wil niet zeggen dat ik het hier niet leuk vind, ik vind het hier echt helemaal geweldig en kijk ook echt uit naar het reizen, maar het is wel beter dat ik weer bijna terug ben.
Stage lopen gaat dus steeds stroever qua motivatie maar we redden het nog wel. We richten ons vooral op ICT omdat wij de enige zijn die dit vak ook daadwerkelijk kunnen geven omdat wij computers hebben. Ook hebben wij een les over Nederland gegeven aan de leraren omdat het voor de kinderen nogal moeilijk te begrijpen is. Voor de kinderen gaan we een iets makkelijkere variant bedenken voor volgende week. Om te vertellen over Nederland en daarbij plaatjes laten zien is echt geweldig. De mensen hier hebben geen idee hoe het er nu precies allemaal uitziet en nu zien ze dat via de plaatjes. Om te vertellen dat water een essentiële rol speelt voor Nederland was ook hoogst interessant. De meeste mensen zijn hier bang voor water omdat zij niet kunnen zwemmen en hebben dus ook erg veel bewondering voor ons dat iedereen in Nederland kan zwemmen.
Het vrijwilligerswerk loopt ook op een eind. De afgelopen weken hebben we in iedere community als afsluiter een filmpjes. Dit is een film van Winnie the Pooh, Alladin, Lion King en meer. Wat een feest blijft dat om te zien. De kinderen vinden het helemaal geweldig en binnen de kortste keren kijkt het hele dorp,oud en jong, mee. Dit willen we voor de laatste weken ook doen omdat we merken dat de kinderen hier echt heel veel plezier aan hebben en dit duidelijk niet vaak meemaken.
Omdat we bijna weggaan, is het ook al bijna tijd om spulletjes uit te gaan delen. Ik heb behoorlijk wat shirts gekregen van hele lieve toffe leuke vrienden, ik heb schriften van m’n vorige stageschool gekregen en ik heb nog van alles mee. Het moeilijke is om te beslissen wie wat krijgt. Er zijn zoveel kinderen dat ik niet genoeg voor iedereen heb en ik wil het niet aan de facilitators geven omdat ik dan zeker weet dat er niets mee gedaan wordt. Gelukkig heb ik nog even wat dagen bedenktijd maar ik moet me nu wel gaan haasten.
Dit was in grove lijnen wel zo’n beetje wat ik allemaal heb gedaan de afgelopen tijd. Ik loop nog 1,5 week stage, ik ga nog 2,5 week naar community en ik zit nog 3 weken in Tamale voor ik ga reizen. We gaan, als het financieel en tijdstechnisch allemaal een beetje meezit naar: Mole Safaripark, watervallen in centraal Ghana, Cape Coast en Crocobite.
Bij Mole willen we twee safari’s doen: loopsafari en jeepsafari. In de ochtend hebben we het meeste kans om olifanten te kunnen spotten en dat is handiger om het lopend te doen. De jeepsafari brengt ons wat dieper het park in wat natuurlijk ook wel de moeite waard is. Bij Cape Coast willen we de slavenkastelen bezoeken en Crocobite staat bekend om de legendarische Raggae-avonden aan het strand met een kampvuur. Fun times aankomende weken dus!
Mijn volgende blog zal er een zijn over de afgelopen alinea en schrijf ik hoogstwaarschijnlijk op het vliegveld in Accra of als ik weer thuis ben in Nederland.
Lieve vrienden/vriendinnen/familie/bloglezers/andere mensen bedankt voor het lezen en de leuke reacties op Facebook en op dit blog. Over een klein maandje ben ik weer terug in Nederland en kan niet wachten om jullie allemaal weer te zien. Tot die tijd ga ik nog even heerlijk genieten van de beste/leukste/leerzaamste ervaring uit mijn hele leven.
XOXO,
Tot ZIENS!
-
05 Juni 2013 - 12:52
Kaly:
Ahh leuk verhaal zeg!! Ik mis het echt zo erg! Jammer dat jullie er in september niet meer zijn!!!
Heel veel plezier nog en geniet ervan!
xxx -
05 Juni 2013 - 12:53
Sandra:
Wat maken jullie toch een hoop mee mannen!Ik ben heel erg trots op je,Daan!Wat een ervaring dit halve jaar!Jullie hebben nog een aantal geweldige dingen in het vooruitzicht en ik hoop dat jullie daar heel erg van gaan genieten.Toch ben ik ook wel weer heel erg blij dat het einde in zicht is en dat je weer bijna naar huis komt!Dag lieve Daan,geniet nog maar even daar,want het nederlandse leven is straks ook heel snel weer heel gewoon.We spreken elkaar weer gauw!
XXXXX Mam -
05 Juni 2013 - 13:49
Roland:
He ouwe baehunter. Beetje de Seleminca vrouwtjes wegkapen voor de Ghanese boys! You walk on glad ice, dude. Mooie blog weer, snap wel dat je aan het aftellen bent. Je hebt nog een paar mooie zaken in het vooruitzicht en onthou dut maar. Deze ervaring pakt niemand je af en doet het enorm goed op je CV! Wie kan er nou zeggen dat hij Ghanese kinderen een stapje verder heeft geholpen en dat daar wellicht de nieuwe afrikaanse leiders uit voort kunnen komen (verhaal een beetje aandikken). Helaas kunenn we je niet van Schiphol ophalen , maar we zien elkaar vast zo snel mogelijk! Geniet er nog een paar weken van en ik schud je graag de hand weer in Chigago!
-
05 Juni 2013 - 13:50
Roland:
baehunter = babehunter -
05 Juni 2013 - 15:51
Mary P:
Hoi Daniël, het is weer een mooi verslag geworden. Veel meegemaakt en er gaat vast nog wel wat komen. Het volk zal jullie nog gaan missen straks. En ik denk dat je ouders en broertje dolblij zijn als je weer thuis bent en je lichamelijk weer aan kan sterken, want dat is zo te lezen wel HARD nodig. Nou ik zou zeggen geniet nog van de dingen die gaan komen en maak er nog een mooie tijd van samen met je MAATJE Jorik. Groetjes en straks een hele goede reis. -
05 Juni 2013 - 19:02
Imie:
Hoi Daan,
Het is inderdaad weer een stevig verhaal geworden :-).
Vind het jammer dat je "uitelkaar" aan het vallen bent! Hoop absoluut dat je nu even geen infecties op gaat lopen die jullie safaritochten in gevaar kunnen brengen. Heel veel succes de komende weken nog. De laatste weken zullen waarschijnlijk omvliegen omdat je nu alles "voor een laatste" keer gaat doen.
Ben heel blij voor jullie dat het er bijna op zit, wens je een fijne maand toe en tot ziens op Schiphol, groetjes Imie -
05 Juni 2013 - 21:22
Ellen De Moel:
Hoi Daniel, het was weer leuk om te lezen, wat een ervaring zal deze reis voor je zijn. Ik wens je nog een hele leuke weken en zie je volgende maand weer in Schagen. Groetjes van Ellen
-
06 Juni 2013 - 14:54
Oma Plony:
Hallo Daniel.
Fijn om weer iets van je te horen,lees dat jullie heel veel beleefd hebben daar in Ghana.
Nog even vol houden begrijp wel dat je terug verlangd naar Nederland maar er zijn nog
heel veel leuke dingen in het voor uitzicht als ik dat zo lees en geniet er van.
Eindelijk schijnt hier de zon maar het blijft wel aan de koele kant.
Groetjes en heel veel liefs Oma Plony. -
07 Juni 2013 - 10:54
Opa En Oma:
Lieve Daniël, fijn dat je weer wat van je hebt laten horen! En wat een verhaal!
Gelukkig is nu het eind in zicht! Geniet nog van je laatste weken in Ghana!
En een hele mooie reis toegewenst!
Heel veel groetjes en een dikke X van opa en oma -
10 Juni 2013 - 19:04
Rik En Fam:
Jeetje wat een belevenissen,reggea avond IK WIL MEE !!!!!!!!!!!!!,geniet nog effe voor je het weet zit je weer aan de spruitjes over het altijd fantastische weer te kletsen.
je oom en fam -
24 Juni 2013 - 20:34
Wim Eising:
Ha Daniel en Jorik.
wat een ervaringen in Ghana. Ik heb zojuist de belevenissen gelezen en die gaan wat verder dan de standaard dagen in ons kikkerlandje. Een ervaring voor het leven. Hier gaan jullie nog veel plezier aan beleven in de Nederlandse lespraktijk. Als wereldburgers kunnen jullie de wereld openen voor iedere leerling. Multiperspectiviteit ten top. Waarderen, verklaren, herkennen en waarnemen en dan in omgekeerde volgorde.
Veel plezier bij het verder verkennen van Ghana.
En een veilige thuiskomst.
Hartelijke groet,
Wim Eising
Hogeschool Inholland -
04 Juli 2013 - 18:09
Ria Admiraal:
Hoi Daniel
Heel erg bedankt voor je mooie verhalen ik heb er van genoten.
wij wensen jullie een goede reis en een geweldige thuiskomst.
groetjes van Tante Ria en ome Siem uit Egmond. -
04 Juli 2013 - 18:09
Ria Admiraal:
Hoi Daniel
Heel erg bedankt voor je mooie verhalen ik heb er van genoten.
wij wensen jullie een goede reis en een geweldige thuiskomst.
groetjes van Tante Ria en ome Siem uit Egmond. -
04 Juli 2013 - 18:09
Ria Admiraal:
Hoi Daniel
Heel erg bedankt voor je mooie verhalen ik heb er van genoten.
wij wensen jullie een goede reis en een geweldige thuiskomst.
groetjes van Tante Ria en ome Siem uit Egmond.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
