Daniel de straatjongen en de dankbare Ghanees
Blijf op de hoogte en volg Daniel
21 Februari 2013 | Ghana, Tamale
Op onze stageschool gaat het goed, Jorik en ik zijn onze eigen weg ingeslagen en hebben al een planning voor de aankomende weken gemaakt omtrent ICT, Engels en wiskunde. Hiermee kunnen we een tijdje vooruit, aangezien de kinderen veel basisstof nog niet zelfstandig en logisch begrijpen. We zijn dus van de week begonnen met een fundament leggen aan de leermanier van een kind. Denk na over hoe iets gedaan wordt, waarom wordt het gedaan, is het logisch. Al dat soort vraagstukken krijgen de kinderen nu voor hun kiezen, dit ondersteunen we met concreet materiaal als in computers voor ICT en stenen/takken/kinderen tijdens rekenen. Voor Engels gebruiken we zinnen/woorden/situaties die enigszins aansluiten bij de leefwereld van het kind. Hierdoor is het kind meer betrokken en hopen wij dat zij wat meer inzicht krijgen in het hoe en wat van grammatica en logisch nadenken. Zoals ik al zei, is dit een proces dat we voor een langere periode inplannen om het simpele feit dat we nu al weten dat het heel lang gaat duren voor de kinderen dit gaan begrijpen.
Jorik en ik zijn naar Ghana gekomen via de organisatie CPYWD, in Nederland hebben de mensen van de organisatie gevraagd of wij de mensen van de organisatie hier in Ghana ICT-cursus willen geven. Nu wil het feit dat de mensen al een ICT-cursus krijgen van iemand. Wij hebben nu 2 workshops bekeken en zijn tot de conclusie gekomen dat dit heel goed gaat en dat het tegemoet komt aan de behoefte van de mensen. Nu is voor ons het probleem dat wij niet weten wat we hiermee aanmoeten. Wij zijn hier gekomen om ICT workshops te geven maar we komen er hier achter dat die al, succesvol, worden gegeven. Hierover hebben we nu de organisatie gemaild en wij wachten op antwoord om te kijken hoe wij dit deel van ons avontuur gaan invullen.
Deze week hebben we ook voor het eerst een les proberen te geven in een van de communities. Een community is een dorp buiten de bewoonde wereld, kort gezegd. Een les proberen te geven inderdaad. Ik deed mijn tas open en haalde er een bal uit. Die ogen van die kinderen waren onbetaalbaar: wauw wauw wauw wauw wauw een bal!!!!! Voetballen! Wie ben ik om dat tegen te houden? Ik pakte de bal vast en rende naar buiten, gevolgd door een kleine 30tal kindjes. Schopte de bal het veld in en de kinderen zijn vervolgens 1,5 uur zoet geweest. Kinderen die geen zin meer hadden om te voetballen konden gaan frisbeeën. Kinderen die ook dat niet leuk vonden konden springtouwen. Genoeg te doen dus. Van een zo’n middag hebben we al veel geleerd. Bedenk niet te moeilijke grote dingen, hou het klein want de meeste kinderen vinden het al geweldig als ze een frisbee sowieso alleen al zien. Maar de allergrootste les van die middag was: water. Oeps, vergeten mee te nemen. 1,5 uur uitsloven met die kinderen in een open veld zonder schaduw in een goede 40 graden zon is niet bevorderlijk voor het lessen van de dorst.
Ik ben er ook nog niet uit wat ik met al mijn materialen ga doen, ik heb zoveel voetbalshirts gekregen van gulle gevers waar ik nog steeds heel erg dankbaar voor ben. Ook heb ik heel veel schriften meegenomen voor mijn stageschool. Alleen voor zover we het nu kunnen beoordelen heeft onze stageschool best veel schriften en zijn die dus niet prioriteit om te voorzien van schriften. De voetbalshirts wil ik ook niet zomaar weggegeven, daar wil ik iets speciaals voor bedenken. Al mijn materialen heb ik dus nog voor mijzelf en ik laat me de aankomende week inspireren door de mensen en kinderen in de communities en in de stad en pas dan denk ik te weten wat het beste is voor alles wat ik bij me heb en wie er het meest bij gebaat is.
Verder heb ik nog te vertellen dat de jongen die ons naar de taxi bracht de eerste dag, ons iedere dag achtervolgt. Altijd als we bij een bar zitten komt hij erbij zitten en blijft rustig 4 a 5 uur zitten bij ons zonder iets te zeggen of iets toe te voegen aan het alles. Het is een doodgoede jongen maar we hebben geen zin om iedere dag, de hele dag met hem te zijn. Hier is gelijk het moeilijke gedeelte van het alles, Jorik en ik zijn allebei niet echt hard genoeg om te zeggen tegen hem dat we liever willen dat ie weggaat. Maar ach, dit loopt uiteindelijk ook wel los. We maken ons nog nergens echt druk over, omdat we er al lang achter zijn dat dingen nu eenmaal zijn zoals ze zijn en dat we er beter maar mee leren leven en een eigen draai aan geven dan dat we ook echt proberen om revolutionaire veranderingen aan te brengen.
Ik ben nu ook een echte jongen van de straat. Van de week voor het eerst eten gegeten wat ze klaarmaken op de markt. Het is allemaal een stuk goedkoper dan iedere avond maar uiteten in ‘dure’ restaurants. Ah fijn, eten van de straat is dus het lekkerst wat er is. Ik heb een soort van worst geprobeerd wat echt heel lekker was, gefrituurde kaasblokdingetjes ook verrukkelijk. Het mooiste van dit allemaal is het feit dat ik geen voedselvergiftiging of wat dan ook er aan over heb gehouden! Voor een worstje en een paar kaasblokdingen betaal ik 2 cedi, ongeveer 90 eurocent, en dan zit ik heerlijk vol. Dat zijn nog eens goedkope en lekkere maaltijden.
Aan het eind van de middag hebben we afgesproken met twee meiden die ons gevonden hebben via mijn reisblog, met hen gaan we een drankje doen en ergens uit eten. ’s Avonds hebben we afgesproken met de meiden uit Zeeland waar ik het in mijn vorige blog over had, we gaan met z’n vieren uit en ontmoeten aldaar nog meer vrijwilligers uit Nederland, Canada en Engeland. Zin in! We willen graag veel vrienden maken met vrijwilligers die hier ook voor lang zitten zodat we af en toe kunnen afspreken om lekker te relaxen bij het zwembad of bij een bar.
Morgen komt Lara aan in Tamale, Lara is een meisje die ook voor de organisatie gaat werken. Zij blijft hier 2,5 maand en ik zal dus ook veel met haar gaan optrekken. Dat is wel een fijn idee, Jorik is een hele goede vriend maar 24 weken dag in dag uit met Jorik zijn brengt ook de nodige, logisch natuurlijk, frustraties met zich mee. We hebben ook al afgesproken om binnenkort op een zondag niet af te spreken zodat we even een dagje voor onszelf hebben en wat leuks kunnen doen met het gastgezin bijvoorbeeld.
Zaterdagavond is Lara aangekomen. Zij komt voor 2,5 maand bij de organisatie werken en doet hier haar afstudeerproject. Het is heel fijn om iemand erbij te hebben, dat maakt de groep toch wat gezelliger en anders dan dat ie al die tijd was.
Zaterdag 23 februari gaan we uit en blijven we in een guesthouse slapen. Dit doen we omdat mijn gastmoeder graag wil dat ik rond 11 uur ’s avonds thuis ben. Nu kunnen we dus aankomende zaterdag het er lekker van nemen en niet denken aan tijd of taxi’s om weer terug naar huis te komen.
Ik vind het oprecht heel leuk om al die leuke reacties te lezen bij m’n vorige blogs dus schroom niet om dingen te vragen/te zeggen want dat vind ik geen enkel probleem. Foto’s staan op mijn Facebook want foto’s uploaden op waarbenjij,nu en mijn technische vaardigheid is geen gelukkig huwelijk.
Tot blogs, xoxo!
-
21 Februari 2013 - 12:39
Immetje:
Hey Daan, het gaat goed met jullie zo te lezen. Wat fijn dat jullie je draai aan het vinden zijn in Tamale en de Community. Bijzonder om te lezen hoe je ingaat op de blijheid van de groep kinderen en met simpele zaken een fantastische middag hebt neergezet met elkaar. Ja les 1 water, water en nog eens water niet vergeten. Lastig maar wel handig :-)
Leuk dat jullie uitbreiding van het team hebben met de komst van Lara. Altijd fijn om met anderen te kunnen afstemmen over de zaken die jullie meemaken en moeten regelen/organiseren.
Kunnen jullie bij ons aangeven waar wel behoefte aan is binnen de school waar jullie werkzaam zijn en daar buiten in de Community?
Gister is postpakket I verzonden naar Jorik zijn adres. Ben benieuwd wanneer het aankomt. Wij verwachten dat het binnen vijf werkdagen toch wel bij jullie zal zijn.
Weer genoten van je verslag, is erg onderhoudend en fijn om te lezen. Succes, hoop dat internetverbinding nu weer operationeel is voor jullie. Werkse fijne dag nog en groeten aan Jorik en Lara. groetjes Ted en Imie
-
21 Februari 2013 - 12:58
Rik Bianca Yuna Lin:
wat super om weer wat van je te horen,ik denk dat de festivals een goede voorbereiding zijn om niet ziek te worden van het straat voedsel!!groeten aan jullie alle
rik
ps :komt lara uit nederland? -
21 Februari 2013 - 13:34
Mam:
Hee Daan,wat een leuk blog weer!Bijzonder om te lezen dat de kinderen zo oprecht blij kunnen zijn met iets simpels als een bal of een frisbee.Ik hoop dat er van jullie lessen op school ook echt iets blijft hangen als jullie weer weg zijn,dat zou mooi zijn,Ik ben blij dat je je alweer wat meer thuis gaat voelen.Ik hoop alleen dat je wel uitkijkt met het eten langs de straat,je kunt er echt ongelofelijk ziek van worden!!!(ja mam!)Nou mop,tot horens,doe de groetjes aan Jorik en sterkte met jullie "stalker",haha!Veel plezier zaterdag met het uitgaan,doe voorzichtig he?????XXXXMam -
21 Februari 2013 - 16:37
Yvonne:
Hey Daan,
Joepie weer een blog!
Zo leuk om te lezen en zeer onder de indruk van wat jullie daar doen en meemaken!
Blij dat het eten van de straat goed gevallen is, eten jullie ook wel eens bij het gastgezin?
Veel plezier met uitgaan.
Groetjes vanuit een ijzig koud Alkmaar.
Groetjes Yvonne
P.s. Kun je misschien een klein beetje warmte deze kant op sturen ;-) -
21 Februari 2013 - 18:01
Johan:
Hoi Daniel ,
Fantastisch dat je er al beter aan gaat wennen daar in Ghana.
Je verhalen lezen erg makkelijk weg en zijn zeer indrukwekkend , blij dat het goed gaat op de stage school en met jullie zelf.Misschien is het een idee om de foto"s in een internet cafe op je facebook of blog te zetten , dan gaat de mb van je dongel ook minder hard.
Nou heel veel leifs en spreek je later weer.
xxx je vader -
21 Februari 2013 - 18:13
Annemarie:
Leuk hoor, om je belevenissen te volgen! Je maakt een hoop mee op deze manier. Misschien kun je nog eens kijken of er andere leerbehoeftes bij de ICT-cursus zijn die jullie op kunnen pikken? Je weet maar nooit!
En die fout van geen drinken meenemen, maak je maar een keer! Ik kan me voorstellen hoe je je dan gevoeld hebt, want dorst is wel heel erg.
Ik hoop dat je de kinderen echt een goed gevoel kunt geven en dat leren ook leuk kan zijn. Ik denk dat jullie op een leuke enthousiaste manier bezig zijn. Houd vol en laat je niet uit het veld slaan door tegenslagen. Hier gaat het allemaal goed. Over 2 weken kom ik in de krant. Ik heb het estafettestokje van een plaatselijk sufferdje doorgekregen. haha, wel leuk hoor.
Groetjes,
Annemarie -
21 Februari 2013 - 20:27
Ciska:
Leuk om te lezen! Juist die spontane momenten/dagen zorgen voor de geweldigste herinneringen. Stap 1 van integreren is dus al gelukt: flexibel zijn! Haha.
Ik ga zeker de foto's bekijken laten, ben enorm benieuwd.
x, Ciska -
21 Februari 2013 - 22:12
Mary P:
Hoi Daniël, leuk om weer jouw verslag te lezen. Steeds weer opnieuw creatief zijn, knap hoor. Jullie krijgen er natuurlijk weer veel dankbaarheid voor terug, al die blije snoetjes, daar doe je het toch voor!!! Jullie zijn hun helden en dat kan je dan wel aan die stalker merken, ze kijken tegen jullie op. Geniet daar maar even van, want in Nederland ben je straks weer een "gewone" jongen hahaha Groetjes uit het vriezend Nederlandje -
22 Februari 2013 - 11:53
Roland:
He Daan, leuke blog weer!
Je past hetgeen je op school geleerd hebt al aardig toe lees ik. Ik heb wel een tip voor je met die shirts. Misschien is het leuk je eigen Afrikacup te organiseren daar in Tamale en dat over een paar dagen/weekenden uit te smeren. Zorgen voor scheidsrechters, poule indelingen, wedstrijdschema's en de hele mikmak. Kom je misschien ook nog in het lokale suffertje.
Later! -
22 Februari 2013 - 17:36
Opa En Oma:
Hallo Daniël,
Fijn om weer wat van je te horen! Vol bewondering hebben we jullie belevenissen gelezen!
Wat hebben wij het hier toch goed he Daan.
Het moet een goed gevoel geven dat jullie de kinderen zo blij kunnen maken!
Jullie zijn goed bezig!!!
Groet uit Schagen van ons en een hele dikke X van Opa en Oma -
26 Februari 2013 - 17:23
Oma Ploniy:
Hoi Daniel
Wat fijn om te lezen dat je al wat begint te wennen.
Het is weer een prachtig verslag zo blijf ik aardig op de hoogte.
Verleden week nog een progamma op de tv gezien over Ghana vond het interessant.
Nu Daan nog veel werk plezier en veel blijven drinken natuurlijk water he.
Veel liefs Oma Plony. -
26 Februari 2013 - 17:23
Oma Ploniy:
Hoi Daniel
Wat fijn om te lezen dat je al wat begint te wennen.
Het is weer een prachtig verslag zo blijf ik aardig op de hoogte.
Verleden week nog een progamma op de tv gezien over Ghana vond het interessant.
Nu Daan nog veel werk plezier en veel blijven drinken natuurlijk water he.
Veel liefs Oma Plony.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley