Plezier en onbegrip
Blijf op de hoogte en volg Daniel
07 Maart 2013 | Ghana, Tamale
De afgelopen weken waren heel erg wisselend. Sommigen waren enorm leuk en leerzaam, anderen doodirritant, frustrerend, agressief-makend. Schrijversdilemma is hier op het moment aan de gang, want zal ik eerst vertellen wat zo vervelend was en daarna eindigen met de leuke dingen of zal ik met het frustrerende eindigen omdat dat laatste vooral speelt deze week en de vorige.
Eerst maar de leuke dingen. Vandaag, woensdag 6 maart, is het Independence Day in Ghana en waren de scholen vrij. Wij (Lara, Jorik en ik) zijn naar town geweest om naar een militaire parade te kijken. Dat was op zich wel leuk om eens gezien te hebben maar na een half uur hadden we het wel gezien want we stonden in de brandende zon en ook al is het dan 9 uur ’s ochtends, is het toch al gauw een kleine 35 graden. Het meest shockerende van mijn verblijf tot op dit moment is ook tijdens deze ochtend voorgevallen, daar straks meer over. (spannend he?!) De lessen die we gegeven hebben aan kinderen waren weer heel leuk, blijft geweldig om die kinderen te zien stralen als ze met een computer iets mogen doen. De communties is ook altijd weer een middag van uitersten. Wat enorm veel plezier hebben we altijd als we er zijn en wat zijn die kinderen ultiem-super-duper-te gek- gaaf-cool-blij als we weer aankomen gescheurd op onze motoren. We doen veel leuke spelletjes met de kinderen en de twee uur die we voor elke communtie hebben, vliegt ook om. Niets mis mee zou je denken. Enige nadeel van het hele verhaal is de ‘wij-vorm’ WIJ spelen met de kinderen, WIJ verzorgen een leuke middag. Het hele doel van de organisatie en de communties is dat zij zelfstandig/zelfredzaam worden. Dit wil zeggen dat zij dus zonder hulp van vrijwilligers de kinderen een leuke en leerzame middag kunnen verzorgen. ‘Zij’ slaat op de facilitators. Zij zijn Ghanezen die in de desbetreffende community wonen en aldaar een middag moeten verzorgen. Ik ga nu al 5 weken naar communities en heb in al die tijd twee keer een facilitator gezien. Zo werkt het niet. Als wij later zijn, is er nog niets begonnen. Alle facilitators zijn op reis of weg of op school of God/Allah mag weten waar. Lara doet haar afstudeeropdracht hier en haar hoofdvraag gaat over de zelfstandigheid van de communities. Die is er dus gewoon niet. Als wij niet komen, is er niets. Als wij weer terug naar Nederland gaan, is er niets meer voor die kinderen net zo lang tot er weer een bups vrijwilligers komt om de kinderen te vermaken. De organisatie heeft als einddoel Ghana te verlaten over 5 jaar en de mensen daar achterlaten met alle hulp en overgedragen kennis die ze na al die jaren hebben vergaard. Ik kan je nu alvast zeggen, gaat hem niet worden. De Ghanese cultuur is te vastgeroest om drastische veranderingen in aan te brengen. De mensen zijn heel blij met de hulp die ze krijgen maar doen er vervolgens niets mee. Dit geeft zo’n machteloos gevoel want je wil heel graag iets veranderen en zorgen dat ze ook daadwerkelijk iets doen met onze input maar het lukt gewoonweg niet. Verder is het heel moeilijk omgaan met een van de vrijwilligers die met ons meegaat naar de communities. Het is een oudere man en de Ghanese cultuur heeft van nature respect voor ouderen. Echter is het geval dat dat respect, naar mijn mening, misbruikt kan worden. Hij is enorm agressief en slaat elk kind wanneer hij maar wil zonder reden. Een corrigerende tik in Nederland is al iets waar we het maar liever niet over hebben maar dit is geen corrigerende tik meer. Volle vuist in de rug, hoofden tegen elkaar slaan. Niets is gek genoeg. Nu zou je denken, als buitenstaander, dat jij er wel wat van zou zeggen. Zo werkt dat hier niet. Het is hier heel normaal om kinderen te slaan en daar wordt ook weinig van gezegd. Wij als westerlingen moeten daar maar mee leren omgaan maar dat is enorm moeilijk.
Waar wij westerlingen ook wel eens last van hebben in dit land is Malaria. Ik was vorige week ook aan de beurt. Malaria is in mijn geval een zwaar overschatte ziekte. Ik ben een dagje behoorlijk van de kaart geweest en heb nog een dag rustig aan gedaan maar daarna ging het wel weer eigenlijk. Misschien komt dat ook wel door het paardenmiddel dat ik kreeg, 8 pillen per dag is niet niets. Wel ben ik in 5 weken tijd 10 kilo afgevallen. Dat is best heel veel, helemaal voor mijn lichaamsbouw. Gelukkig ben ik nu al een week lang op hetzelfde gewicht en gaat het dus alweer beter.
Vandaag was het dus Indepence Day en waren we naar de militaire parade aan het kijken. Ghana heeft nog niet van dranghekken gehoord en zetten in plaats daarvan gefrustreerde tienerjongens met een stok voor een menigte. Na een aantal minuten vond een van de tienerjochies het genoeg en had zin om iemand te meppen. Maar die jongen vond een stok niet genoeg dus hij pakte er een stalen hangketting bij en roste een kind op d’r hoofd met het gevolg dat het bloed uit haar hoofd gutste. In Nederland zou je hiervoor de bak in moeten of een werkstraf moeten doen maar hier is het: ‘’Foei, dat mag niet meer zo. Voortaan gebruik je alleen een stok.’’ Zoals je merkt aan dit blog, bij sommige mensen zit er nogal een heel web aan draden los. Voor de rest heb ik ook nog live kunnen meemaken hoe mensen in Ghana omgaan met een dief. Die wordt achtervolgt door een groepje van 30 a 40 man en dan volledig in elkaar geslagen en geschopt tot er niets meer dan een zielig hoopje mens overblijft. Ja, erg gezellig die Ghanezen.
Zoals ze altijd zeggen op de PABO: ‘’Altijd eindigen met iets positiefs.’’ Eindig ik dit enigszins deprimerende, chagerijnige blog met een positieve outro.
Ik heb het hier prima naar mijn zin samen met Jorik en Lara. Lara is ook echt een leuke toevoeging aan de groep en dat maakt het ook weer gezelliger dan het al was. Met z’n drieën gaan we graag zwemmen of lekker uit eten. Het voelt een beetje alsof we elkaar al jaren kennen maar eigenlijk is het pas 3 weken. Dat is wel een goed teken, denk ik. Ook ben ik over 2 weken jarig en ga dat gezellig hier vieren en daar kijk ik nu al naar uit. Ook vind ik het nog steeds superleuk om berichten van jullie te lezen onder dit blog of op Facebook. Ideaal dat het zulk lekker weer is in Nederland maar dat zal wel niet te lang aanhouden, Nederland kennende ;)
Mijn volgende blog zal volgende maand ergens komen gok ik. Tot dan zal er vast en zeker van alles op Facebook komen etc.
Tot blogs, xoxo!
-
07 Maart 2013 - 15:08
Judith:
Wow heftig -
07 Maart 2013 - 15:11
Jasper:
Hoi Daniel!
Ik heb het idee dat jij met die hitte daar het nu in een tentje op een festival met de ochtendzon erop een stuk beter kan uithouden dan eerst haha. Maar goed, mooi om te horen dat de malaria mee is gevallen. Kan je dat überhaupt nog een keer krijgen als je het al gehad hebt? Ik heb trouwens echt het idee dat je goed werk doet daar, ook al lijkt het alsof je er zelf weinig voor terug krijgt vanuit bijvoorbeeld die facilitators. Ondanks dat het cliché klinkt denk ik echt dat alle beetjes helpen en dat elke vrijwilliger weer een beetje bijdraagt aan een fijne jeugd voor die kinderen. En misschien moet je ook niet willen als westerling daar alles te veranderen, want dat is in het verleden al vaak genoeg geprobeerd. Maar lijkt me vrij kut om te zien inderdaad dat de mensen zo stug zijn.
Nou ja, probeer vooral plezier te hebben, dat werkt ook het beste voor die kinderen en al helemaal voor jezelf. Denk eraan wat jij hun op dit moment kan brengen en haal daar alles uit wat je eruit kan halen. En oh ja, drink over 13 dagen daar even een biertje en denk aan hoe wij weer tussen de koeien staan te hosse(le)n op Paasvee. In de kou.
Spreek je! -
07 Maart 2013 - 15:45
Mam:
Hee Daan,
Als ik dit blog zo lees kan ik me voorstellen dat je het af en toe wel kan uitschreeuwen van frustratie en agressie.Ongelofelijk wat jullie daar allemaal zien en meemaken.Toch zijn er ook fijne dingen,zoals de reactie van de kinderen als jullie aankomen in de communities,dat moet jullie toch goed doen!!!Laat de kinderen maar lekker genieten als jullie er zijn ,dat zijn dan mooie herinneringen die ze die kinderen nooit meer kunnen afpakken!Ik vind dat jullie daar heel goed werk verrichten en misschien voelt het aan als de "druppel op de gloeiende plaat",maar dat moet jullie niet tegenhouden om te blijven doen wat jullie nu doen.Leuk om te horen dat jullie het met z'n drieen zo leuk hebben.Ik vind het wel heel erg dat je 23 maart 21 wordt en wij er niet bij kunnen zijn!!!Nou ja,daar is niks aan te doen en ik hoop dat je evengoed een hele gezellige dag zult hebben!
Nou Daantje,we spreken elkaar gauw weer,doe de groetjes aan Jorik en Lara,xxxx Mam -
07 Maart 2013 - 16:17
Sharon:
Hee Daan!
Wat is het toch bijzonder dat ondanks jouw chagrijnige blogs ik altijd moet lachen als ik lees wat je typ. Niet o je uit te lachen (zeker niet!) en ook niet om die rare cultuur en bizarre gewoontes die daar spelen, maar gewoon omdat je zo fijn kan schrijven. Een maand wachten op de volgende blog duurt dan ook erg lang! Echt zuur dat ze zo stug zijn daar, zou fijn zijn als het op de lange termijn echt wat oplevert, wat jullie en die andere vrijwilligers doen!
Nou Daan, en jorik natuurlijk! maak er voor de kinderen een feestje van en geniet van wat wel goed en leuk gaat. Als je terug bent gaan we borrelen, want jullie missen doe ik zeker!
Dikke Kus! -
07 Maart 2013 - 16:17
Sharon:
Hee Daan!
Wat is het toch bijzonder dat ondanks jouw chagrijnige blogs ik altijd moet lachen als ik lees wat je typ. Niet o je uit te lachen (zeker niet!) en ook niet om die rare cultuur en bizarre gewoontes die daar spelen, maar gewoon omdat je zo fijn kan schrijven. Een maand wachten op de volgende blog duurt dan ook erg lang! Echt zuur dat ze zo stug zijn daar, zou fijn zijn als het op de lange termijn echt wat oplevert, wat jullie en die andere vrijwilligers doen!
Nou Daan, en jorik natuurlijk! maak er voor de kinderen een feestje van en geniet van wat wel goed en leuk gaat. Als je terug bent gaan we borrelen, want jullie missen doe ik zeker!
Dikke Kus! -
07 Maart 2013 - 19:26
Ciska:
Zo, heftig hoe ze met kinderen omgaan! Absurd om mee te maken dat iets kleins zo extreem gestraft wordt en iets (in mijn/onze ogen) zo heftigs met een tikje op de vingers...
Fijn dat je toch het positieve ook echt kunt zien en zo geniet. En ookal is de kans misschien niet heel groot dat de volwassenen van nu er echt wat van oppikken, misschien lukt het jullie wel om juist via die kinderen nu zover door te dringen dat zij er in de toekomst wèl wat mee gaan doen! ;) -
07 Maart 2013 - 20:40
Mary P:
Hoi Daniël leuk om weer een blog van je te kunnen lezen. Hoewel het behoorlijk heftig is. Frustrerend dat het nieuwe wat men leert niets mee wordt gedaan. Wat je wel goed moet doen is de blijdschap van de kinderen. Ik denk dat ik mijn mond niet zou kunnen houden als er iemand zomaar met een ketting op het hoofd wordt geslagen, maar dat zal ook met mijn leeftijd te maken hebben hahaha.En als je daar staat beleef je het natuurlijk heel anders dan op afstand, dat is altijd makkelijk praten hé. Hoewel die diefjes aanpakken daar kunnen ze hier wel wat van leren. Ik ben blij dat jullie de Malaria de baas zijn en hoop dat jullie weer snel aansterken. Als ik de verhalen zo lees krijg ik steeds meer bewondering voor wat jullie doen, klasse. Wens dat jullie er nog een hele mooie tijd mogen hebben en ik weer volop van de verhalen kan genieten. Groetjes -
08 Maart 2013 - 08:12
Roland:
He daan, goed te lezen dat jij het van de malaria lijkt te winnen. Ik begrijp je frustraties wel, ik ben ook van mening dat ontwikkelingshulp nooit het blind toewijzen en overboeken van geld naar stichtingen of regimes kan zijn. Als er geen resultaat geboekt wordt of tijdens tussentijdse evaluaties te weinig voortgang is, dan moet er iets veranderen of anders stoppen. Klinkt hard maar anders zijn we bezig met eigen ego strelen omdat we geld geven.
Over het weer in NL, maandag wordt het 's nachts weer ver onder nul en natte sneeuw met ijzel. Je moet op de renbaan gaan staan met je voorspellingen, dan kun je financieel lekker binnenlopen.
Hou je taai en tot de volgens keer!
PS alvast gefeliciteerd! -
08 Maart 2013 - 19:51
Oma En Opa:
Wat heftig allemaal Daan! Ik hoop dat de mooie dingen en ervaringen opwegen tegen zoveel narigheid.
Als ik de foto bekijk waarop jullie aan het stoeien zijn met de kinderen, daar spat gelukkig het plezier vanaf! Als jullie dat kunnen brengen zijn jullie goed bezig!
Wij hebben geluk gehad dat ons wiegje hier heeft gestaan!!!
Fijn dat jullie het samen gezellig hebben!
Hartelijke groetjes ook voor Jorik en Lara voor jouw een dikke X opa en oma -
10 Maart 2013 - 10:02
Anny Dinnissen:
Hallo Daan ik heb vanmorgen jouw verhaal gelezen over wat jij(jullie)daar allemaal meemaken.
Het verschil in cultuur is wel heel erg groot.Het lijkt me best moeilijk om met die ongeinteresseerdheid om te gaan.Hoe reageer je als zo'n oude man begint te slaan?Niets zeggen zal wel goed zijn maar ook lastig.
Spreken jullie engels met de kinderen en de spelletjes die jullie spelen is dat allemaal nieuw voor ze?
Ik denk dat jullie daar best veel voor de kinderen betekenen en dat zal je, ondanks de minder fijne dingen,een goed gevoel geven
Ik wens je nog veel plezier en een goede gezondheid.
Groeten Anny Dinnissen -
10 Maart 2013 - 14:14
Oma Ploniy:
Hoi Daan.
Je blog weer gelezen wel naar om te lezen hoe de kinderen behandelt worden,
je moet maar zo denken dat de goede bijdrage die jullie levere heel fijn is voor de kinderen.
Heb je de malaria ziekte aardig over leeft zijn de pondjes er weer aan gekomen,
zorg goed voor je zelf hoor.
Wanneer spreek ik je weer op skipe?
Groetjes en heel veel liefs Oma Plony.
-
17 Maart 2013 - 08:36
Nelly Sier:
Hallo Daniel,
Wat een heftige dingen gebeuren er daar.
Dat de positieven dingen , maar opwegen tegen de negatieve ervaringen die je daar ziet.
Jullie moeten het met elkaar mooi maken, en dat gebeurt lees ik op je blog.
Als de kids maar plezier hebben, en dat gebeurt, super.
Blijf op de been, en veel succes nog, tot de volgende blog, groeten De Siertjes
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley