Eerste volle week in Tamale
Blijf op de hoogte en volg Daniel
12 Februari 2013 | Ghana, Tamale
Wat een druk! Zoveel mensen die mij gecomplimenteerd hebben op de manier hoe ik mijn vorige blog heb geschreven en dat zij uitkijken naar de volgende. Hier is de beloofde volgende dan en ik hoop dat jullie hem net zo leuk/nog leuker vinden!
De eerste volle week in Tamale zit er alweer op. Wat een week, wat een week. Dit was onze introductieweek, hier zouden we de aankomende dagen eens lekker kijken hoe alles gaat en staat in Ghana. Dit heeft op alles betrekking: stageschool, organisatie, stad, mensen, you name it. Maar Ghana zou Ghana niet zijn als alles wat je plant niet doorgaat of anders loopt. Zo was ook bij ons het geval. Maandag was het tijd om naar onze stageschool te gaan. Hier werden we in iedere klas voorgesteld aan de kinderen. De school bestaat uit zeven lokalen. In deze zeven lokalen zitten verschillende leeftijdscategorieën kinderen, variërend van een jaar of 3 tot 15. Kindergarden (kleuterklas) heeft één lokaal waar maarliefst 93(!) kinderen inzitten. Eat that Holland. De kinderen zitten opgepropt en tegen elkaar aangestouwd in de houten bankjes en doen niets anders dan herhalen wat de leerkracht zegt. Dit geldt trouwens voor alle kinderen in welke klas dan ook. Het schoolsysteem in Ghana is een heel groot tikkeltje anders dan in Nederland. Ah fijn, daar straks meer over. Bij ieder lokaal dat wij binnentraden, stonden alle kinderen op en zeiden tegelijkertijd :’’Hello sir, nice to meet you sir, how are you?’’ Wauw ze kunnen allemaal Engels en wat grappig dat ze dat allemaal tegelijk kunnen zeggen. Zo onwetend als we waren vonden we het op de eerste dag best leuk om toch op die manier begroet te worden. Na de kleine rondleiding door de school was het hoogtijd om een klas te observeren. Oh nee toch niet. Van de 7 lokalen waren er 4 mét leerkracht en 3 dus zonder. Jorik en ik konden het niet over ons hart verkrijgen om die kinderen geen les te geven dus zijn wij naar een willekeurige klas zonder leraar gelopen en hebben daar de hele dag maximaal geïmproviseerd. Na deze week is het ook al duidelijk dat we geen stageklas maar een stageschool hebben. Onze taak is lesgeven aan de klas die geen leerkracht heeft. Omdat veel kinderen niet goed Engels spreken, hebben we vooral veel gezongen en geteld. Na deze week weten we wat de kinderen ongeveer kunnen en waar we de focus op moeten leggen. We gaan ons richten op rekenen en Engels. Tafels oefenen en het verschil in zinnen in de tegenwoordige en verleden tijd is hoe onze week er ongeveer uit gaat zien aankomende dagen. Dit alles doen we onder het mom van ‘goed gedrag wordt beloond’. Waar ik het in het begin over had, zal ik nu verder uitleggen. Het schoolsysteem hier is zo anders dan in Nederland. Kinderen worden hier geslagen, moeten op hun knieën met handen in de lucht rustig een uur in de hoek van de klas staan. Alles wordt gestraft als je niet doet wat er gezegd wordt. Hierdoor wordt er ook totaal geen onderscheid tussen kinderen gemaakt. Als een kind iets niet snapt, heeft het pech want als je iets niet snapt ben je lui en moet je beter je best doen. Leraren zijn ook echt overtuigt dat de hele klas het snapt als hij om bevestiging vraagt van de klas. Dit gebeurt meerdere malen tijdens een uitleg als volgt: Leerkracht vertelt iets over een bepaald vak heel abstract en niet samenhangend en veel te moeilijk en de kinderen pennen alles over wat er op het bord geschreven wordt. Vervolgens zegt de leraar: ‘’Do you understand me, eh?’’ En de hele klas roept in koor: ‘’Yes sir’’. Dit betekent dat iedereen het snapt, denkt de leerkracht. Kinderen zeggen dit omdat ze weten dat ze anders geslagen zullen worden of niet extra uitleg zullen krijgen. Om maar niet gestraft te worden, zeggen de kinderen op alles ja en amen om maar niet ‘negatief’ op te vallen.
Zo gaan wij het dus niet doen. Door middel van een frisbee gooien naar een kind dat het goede antwoord heeft gegeven krijgt hij/zij positieve aandacht en mag deze ook weer teruggooien. Ook delen we krullen uit aan kinderen die alles goed hebben gemaakt. Deze kinderen roepen we voor de klas en zetten we even in het zonnetje. Voor de kinderen die het moeilijk vinden, gaan we altijd extra voor zitten. Kort een op een met een kind werken om het nog eens rustig uit te leggen werkt enorm goed. Je merkt heel snel dat sommige kinderen gewoon niet gebaat zijn bij al dat klassikale uitvoeren van opdrachten. Verder vertellen wij bij iedere les die we geven dat het helemaal niet erg is als je iets niet begrijpt en dat het juist goed is dat je vraagt wat de bedoeling precies is. Dit gedrag steunen wij enorm en proberen de mentaliteit enigszins te veranderen. Dit is wel een proces dat een lange periode in beslag neemt omdat kinderen zo opgeleid worden om ja en amen te zeggen en niet voor zichzelf op durven te komen.
Verder zijn we al naar een community geweest, hier hebben we kort een aantal spelletjes met de kinderen gedaan. Daarna zijn we naar een klein dorpje ver van de bewoonde wereld geweest. Hier was een begrafenis gaande. Net als al het andere in dit land was dit dus ook anders dan in Nederland. Alle vrouwen danste een traditionele dans en een aantal mannen trommelde om muziek te maken voor bij de dans. Andere mannen waren krijgers en schoten het hutje van de overledenen helemaal overhoop. Dit is een hele normale traditie in Ghana waarin ze voor altijd afscheid nemen van de overledene door het hutje onklaar te maken.
Zondag hadden Jorik en ik met 2 meiden uit Zeeland afgesproken en hebben met ze een drankje gedaan in de stad. Gezelliger dan verwacht waren we ook wat later thuis dan de bedoeling was. In de nacht van zondag op maandag een taxi in Tamale regelen is Mission Impossible 75638 en lukte dus ook niet. Na een stuk te hebben gelopen, kwam een auto langsrijden en die wilde ons wel een stuk meenemen richting de taxihalte. Dit was heel fijn want scheelde ons echt driekwartier lopen. Vanuit de taxicentrale zijn we alle 4 thuis gebracht voor omgerekend €4,30 wat echt heel veel is hier.
Voor de aankomende week hebben we ook alweer een drukke planning met van alles en nog wat maar we moeten nog zien wat daarvan terecht komt want je weet maar nooit wat er allemaal zal gebeuren. Hierdoor leven we van dag tot dag en kijken we wat er op ons pad komt. Plan is wel om naar het zwembad te gaan, een avond uit en voor de rest veel stage lopen en leuke dingen doen met kinderen tijdens de After School Programmes.
Tot dusver een stuk minder spectaculair blogje naar mijn mening maar je bent wel weer up-to-date met wat ik allemaal uitspook hier in het veel te warme Ghana ;-).
Tot blogs!
De eerste volle week in Tamale zit er alweer op. Wat een week, wat een week. Dit was onze introductieweek, hier zouden we de aankomende dagen eens lekker kijken hoe alles gaat en staat in Ghana. Dit heeft op alles betrekking: stageschool, organisatie, stad, mensen, you name it. Maar Ghana zou Ghana niet zijn als alles wat je plant niet doorgaat of anders loopt. Zo was ook bij ons het geval. Maandag was het tijd om naar onze stageschool te gaan. Hier werden we in iedere klas voorgesteld aan de kinderen. De school bestaat uit zeven lokalen. In deze zeven lokalen zitten verschillende leeftijdscategorieën kinderen, variërend van een jaar of 3 tot 15. Kindergarden (kleuterklas) heeft één lokaal waar maarliefst 93(!) kinderen inzitten. Eat that Holland. De kinderen zitten opgepropt en tegen elkaar aangestouwd in de houten bankjes en doen niets anders dan herhalen wat de leerkracht zegt. Dit geldt trouwens voor alle kinderen in welke klas dan ook. Het schoolsysteem in Ghana is een heel groot tikkeltje anders dan in Nederland. Ah fijn, daar straks meer over. Bij ieder lokaal dat wij binnentraden, stonden alle kinderen op en zeiden tegelijkertijd :’’Hello sir, nice to meet you sir, how are you?’’ Wauw ze kunnen allemaal Engels en wat grappig dat ze dat allemaal tegelijk kunnen zeggen. Zo onwetend als we waren vonden we het op de eerste dag best leuk om toch op die manier begroet te worden. Na de kleine rondleiding door de school was het hoogtijd om een klas te observeren. Oh nee toch niet. Van de 7 lokalen waren er 4 mét leerkracht en 3 dus zonder. Jorik en ik konden het niet over ons hart verkrijgen om die kinderen geen les te geven dus zijn wij naar een willekeurige klas zonder leraar gelopen en hebben daar de hele dag maximaal geïmproviseerd. Na deze week is het ook al duidelijk dat we geen stageklas maar een stageschool hebben. Onze taak is lesgeven aan de klas die geen leerkracht heeft. Omdat veel kinderen niet goed Engels spreken, hebben we vooral veel gezongen en geteld. Na deze week weten we wat de kinderen ongeveer kunnen en waar we de focus op moeten leggen. We gaan ons richten op rekenen en Engels. Tafels oefenen en het verschil in zinnen in de tegenwoordige en verleden tijd is hoe onze week er ongeveer uit gaat zien aankomende dagen. Dit alles doen we onder het mom van ‘goed gedrag wordt beloond’. Waar ik het in het begin over had, zal ik nu verder uitleggen. Het schoolsysteem hier is zo anders dan in Nederland. Kinderen worden hier geslagen, moeten op hun knieën met handen in de lucht rustig een uur in de hoek van de klas staan. Alles wordt gestraft als je niet doet wat er gezegd wordt. Hierdoor wordt er ook totaal geen onderscheid tussen kinderen gemaakt. Als een kind iets niet snapt, heeft het pech want als je iets niet snapt ben je lui en moet je beter je best doen. Leraren zijn ook echt overtuigt dat de hele klas het snapt als hij om bevestiging vraagt van de klas. Dit gebeurt meerdere malen tijdens een uitleg als volgt: Leerkracht vertelt iets over een bepaald vak heel abstract en niet samenhangend en veel te moeilijk en de kinderen pennen alles over wat er op het bord geschreven wordt. Vervolgens zegt de leraar: ‘’Do you understand me, eh?’’ En de hele klas roept in koor: ‘’Yes sir’’. Dit betekent dat iedereen het snapt, denkt de leerkracht. Kinderen zeggen dit omdat ze weten dat ze anders geslagen zullen worden of niet extra uitleg zullen krijgen. Om maar niet gestraft te worden, zeggen de kinderen op alles ja en amen om maar niet ‘negatief’ op te vallen.
Zo gaan wij het dus niet doen. Door middel van een frisbee gooien naar een kind dat het goede antwoord heeft gegeven krijgt hij/zij positieve aandacht en mag deze ook weer teruggooien. Ook delen we krullen uit aan kinderen die alles goed hebben gemaakt. Deze kinderen roepen we voor de klas en zetten we even in het zonnetje. Voor de kinderen die het moeilijk vinden, gaan we altijd extra voor zitten. Kort een op een met een kind werken om het nog eens rustig uit te leggen werkt enorm goed. Je merkt heel snel dat sommige kinderen gewoon niet gebaat zijn bij al dat klassikale uitvoeren van opdrachten. Verder vertellen wij bij iedere les die we geven dat het helemaal niet erg is als je iets niet begrijpt en dat het juist goed is dat je vraagt wat de bedoeling precies is. Dit gedrag steunen wij enorm en proberen de mentaliteit enigszins te veranderen. Dit is wel een proces dat een lange periode in beslag neemt omdat kinderen zo opgeleid worden om ja en amen te zeggen en niet voor zichzelf op durven te komen.
Verder zijn we al naar een community geweest, hier hebben we kort een aantal spelletjes met de kinderen gedaan. Daarna zijn we naar een klein dorpje ver van de bewoonde wereld geweest. Hier was een begrafenis gaande. Net als al het andere in dit land was dit dus ook anders dan in Nederland. Alle vrouwen danste een traditionele dans en een aantal mannen trommelde om muziek te maken voor bij de dans. Andere mannen waren krijgers en schoten het hutje van de overledenen helemaal overhoop. Dit is een hele normale traditie in Ghana waarin ze voor altijd afscheid nemen van de overledene door het hutje onklaar te maken.
Zondag hadden Jorik en ik met 2 meiden uit Zeeland afgesproken en hebben met ze een drankje gedaan in de stad. Gezelliger dan verwacht waren we ook wat later thuis dan de bedoeling was. In de nacht van zondag op maandag een taxi in Tamale regelen is Mission Impossible 75638 en lukte dus ook niet. Na een stuk te hebben gelopen, kwam een auto langsrijden en die wilde ons wel een stuk meenemen richting de taxihalte. Dit was heel fijn want scheelde ons echt driekwartier lopen. Vanuit de taxicentrale zijn we alle 4 thuis gebracht voor omgerekend €4,30 wat echt heel veel is hier.
Voor de aankomende week hebben we ook alweer een drukke planning met van alles en nog wat maar we moeten nog zien wat daarvan terecht komt want je weet maar nooit wat er allemaal zal gebeuren. Hierdoor leven we van dag tot dag en kijken we wat er op ons pad komt. Plan is wel om naar het zwembad te gaan, een avond uit en voor de rest veel stage lopen en leuke dingen doen met kinderen tijdens de After School Programmes.
Tot dusver een stuk minder spectaculair blogje naar mijn mening maar je bent wel weer up-to-date met wat ik allemaal uitspook hier in het veel te warme Ghana ;-).
Tot blogs!
-
12 Februari 2013 - 15:59
Yvonne:
Wauw Daan, wat een cultuurshock zeg. En wat zijn we dan hier verwend. Ik vind het super om te lezen dat jullie de kinderen een stukje eigenwaarde terug willen geven en ze als persoon gaan behandelen. Top! Ik zou zeggen Keep up the good work!
Groetjes Yvon -
12 Februari 2013 - 17:09
Imie:
Super Daan, een indrukwekkend verslag van een evenzo indrukwekkende week die jullie erop hebben zitten! Man wat een cultuurschok hebben jullie voor je kiezen gekregen. Top zoals dat door jullie is opgepakt.TROTS op jullie. Succes en we blijven je natuurlijk volgen. groetjes Imie -
12 Februari 2013 - 17:40
Roland:
Yes Sir i understand..... Zijn jullie niet bang dat alles weer terug naarhet oude gaat als jullie weg zijn en dat lles wat zo positief was, weer de kop in wordt geslagen? Niet dat je het daarom achterwege moet laten, maar ik kan me voorstellen dat die kinderen niet weten wat ze overkomt. En euro 4,30 voor een taxirit, dat is hier het starttarief. Veel plezier nog vanuit een koud Hollandje. -
12 Februari 2013 - 19:10
Rik En Fam:
Beste daan we lezen je blog met veel plezier,wat een belevenis .We zijn erg trots op je wat een meester!
gr rik en fam -
12 Februari 2013 - 21:58
Mary P:
Wat een mooi verslag weer Daniël, ik krijg een brok in mijn keel als ik lees hoe die kindertjes gedrild zijn. En wat jullie dan doen voor hun, geweldig. Leerkrachten in hart en nieren. In 1 week al zoveel betekenen, dat belooft wat. Veel plezier en creativiteit en ik zie al weer uit naar de volgende blog. -
13 Februari 2013 - 11:02
Mam:
Hee Daan,
Wat een verhaal weer!Wat ben ik ongelofelijk trots op jou(en op jorik ook natuurlijk!)hoe je je in het toch niet erg gemakkelijke Ghana overeind houdt!!Ik vind 't knap van je!Geniet van de bijzondere dingen die jij mag meemaken en probeer optimistisch met de minder leuke dingen om te gaan.Ik denk dat dat wel goed gaat komen!We spreken elkaar gauw weer en ik kijk ook al weer uit naar je volgende blog!Dag lieve schat!XXX Mam -
13 Februari 2013 - 11:55
Ellen De M:
Wat een indruk wekkend verslag weer Daan, ik
ben trots op je en kijk uit naar je volgende verslag. Groetjes en hou je haaks
-
13 Februari 2013 - 15:28
Ciska:
Zo, dat is wel ff omschakelen! Haha. Maar fijn dat t zo goed is gegaan deze week. Ik hoop echt dat jullie die leerkrachten een beetje kunnen bereiken... Maar ook als dat niet lukt hebben jullie leerlingen nu iig een toptijd!
Succes! -
13 Februari 2013 - 17:48
Oma Ploniy:
Wat geweldig dat jullie zo met de kinderen omgaan en het is fijn dat jullie een steentje bij kunnen dragen om de les wat leuker en gezelliger te maken voor de kinderen.
Heb met plezier je blog gelezen.
Liefs Oma Plony. -
13 Februari 2013 - 22:06
Marijke Schoen:
Hoi Daniël,
wat is het allemaal herkenbaar. Ik heb hetzelfde meegemaakt in Kenia, wat hebben wij het in nederland dan toch.....ja wat zal ik zeggen...makkelijk:) inderdaad 100 kinderen in een klas. Bij ons kwamen de leerkrachten in de workshops en bleven de kinderen van wel 2 groepen bij elkaar en deden inderdaad het werk wat ze opgedragen was. Moet je bij ons eens lang de klas uit gaan...haha.
Ik wens je nog heel veel ervaringen toe en vooral genieten. Laat de zon je vooral veel energie geven, want oh wat missen wij (en de kinderen ) dat zeg.
heel veel groetjes van ook een juf, die aan vakantie toe is. -
14 Februari 2013 - 08:20
Judith:
Wow, wat een verschil, . Heel goed dat jullie het beleid proberen te veranderen. Ik vraag me inderdaad wel af of dat gaat lukken. Een cultuur en/of gewoonte kan je niet zomaar veranderen. Desalnietemin is het super wat jullie doen en proberen. Ga zo door. -
14 Februari 2013 - 11:10
Oma En Opa:
Lieve Daniël, wat moeten wij nou nog zeggen, je hebt al zoveel complimenten gehad! En heel erg terecht! We hebben echt met verbazing gelezen, hoe het er toe gaat met de kinderen. En hoe jullie proberen om dat te keren! Het zal heel moeilijk zijn en inderdaad ze hebben in elk geval een hele fijne tijd zolang jullie er zijn! Mooi verslag en met de foto's erbij hebben wij er een beeld van! Bedankt voor je mooie verslag en hou je taai lieverd! Wij zijn erg trots op je Daan!xx -
14 Februari 2013 - 12:40
Jolijn Bosch:
Hoi Daniel,
Vandaag stuitte mijn vriendin en ik toevallig op je waarbenjij-blog! Toevallig, want wij zitten ook in Tamale i.v.m. onze stage (op een voetbalacademie). Misschien een gekke vraag, maar wellicht kunnen we elkaar ontmoeten (bij sparkles bijvoorbeeld ;-)); gewoon omdat het kan! Wij zijn al een paar weken hier en zijn druk met het bedenken wat voor tripjes we in de weekenden allemaal willen maken (vandaar onze zoektocht op internet naar blogs met tips van andere reizigers). Anyway, ons nummer: 0544902294 / 0207692632. Wellicht tot snel, groetjes, Marijke en Jolijn -
17 Februari 2013 - 13:01
Tante Ria En Oom Joop Uit Alkmaar.:
Hallo Daniël,
Wat leuk om je verslagen te lezen! We hebben er van genoten. We kregen via Erica, onze dochter, je adresgegevens. Jullie doen heel mooi werk daar, dat blijkt wel uit je verslag.
We zullen ef en toe wel meer kijken.
Veel succes daar toegewenst van tante Ria en oom Joop.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
